Rys historyczny Jęczniki

   Przywilej lokacyjny dla wsi Jęczniki z 1350 roku wydany przez komtura człuchowskiego Ludolfa który nadał osadzie „Gincznik" 60 włók ziemi. Dokument ten został potwierdzony w 1532 roku przez króla Zygmunta Starego. Wieś posiadała 64 włóki : 6 sołeckich, 4 plebańskie, 4 puste i 50 chłopskich. Chłopi (gburzy) płacili 20 groszy od włóki, oddawali rocznie po 2 kury i po 10 jaj z włóki. Karczmarz płacił 20 groszy czynszu.
Po „potopie szweckim” wieś została wyniszczona i wyludniona. Zostało tylko dwóch gburów, spłonął również kościół. Odbudowa wsi rozpoczęła się w czasie panowania Jana Sobieskiego oraz po wojnie północnej po 1721 roku. W tym okresie odbudowano kościół. Od 1789 roku Jęczniki przestały być parafią i stały się filią Debrzna. W 1879 roku kościół został rozbudowany, kryty był gontem i posiadał okazałą barokową wieżę. Po utworzeniu parafii w Wierzchowie od 1924 roku Jęczniki zostały do niej włączone. W czasie działań wojennych w 1945 roku został częściowo zniszczony kościół ,który popadał w ruinę i w1955 roku rozebrany. Mieszkańcy uczęszczali do po ewangelickiego kościoła w odległym o 2 km Wierzchowie Dworcu. Początki szkoły sięgają 1816 roku dotychczas prywatni bakałarze uczyli dzieci w swoich mieszkaniach. W 1890 roku wybudowano nowy budynek z dwiema izbami szkolnymi. Obecnie szkoła została zamknięta dzieci uczęszczają do Szkoły Podstawowej w Wierzchowie Dworcu.


Zródło: Adam Kisielowski – Z historycznej przeszłości wybranych miejscowosci Gminy Człuchów.