Rys historyczny Barkowo
Pierwszy dokument dla wsi został wystawiony w 1347 roku-przywilej lokacyjny, kiedy to kontur człuchowski Jan von Berkenfeld nadał sołtysowi Janowi 74 włóki ziemi. Sołtysowi zezwolono na zbudowanie karczmy i łowienie ryb w jeziorze Swornem. Chłopi (gburzy) otrzymali 5 lat wolnizny, po upływie tego czasu mieli oddawać do zakonu po 4 szelfie żyta, 4 jęczmienia, 4 owsa i po 2 kury od włóki oraz pracować na potrzeby zamku 3 dni w roku. Dokument przyznawał dla miejscowego kościoła 4 włóki ziemi „dla uczczenia Trójcy Świętej i św. Bartłomieja Apostoła na zbawienie wszystkich wiernych dusz".
Barkowo w połowie XVI w było samodzielną parafią. Proboszcz otrzymał dodatkową włókę ziemi, a 30 miejscowych gburów zobowiązanych było oddawać na rzecz kościoła po 2 ćwiertnie żyta.
W 1617 roku Barkowo przestało być parafią i stało się filią Chrząstowa, są to czasy reformacji, kiedy to część ludności przyjęła wyznanie luterańskie. Z dokumentów lustracji z 1565 r. dowiadujemy się, że była to wieś królewska, chłopi odrabiali pańszczyznę w majątkach starościńskich w Strzeczonie i Kołdowie. We wsi były 2 karczmy. Za wsią nad strumieniem, który wypływa z jeziora Wielbądz zbudowano już w 1375 roku młyn z kołem nasiębiernym. Na grobli tego młyna doszło w 1612 roku do krwawej bójki między chłopami, a zaciężnymi pułkownika Denhoffa, którzy nieopłaceni plądrowali okolice. Chłopi z Barkowa, Chrząstowa, Uniechowa, Biskupnicy i Strzeczony uzbrojeni w kosy, siekiery i widły urządzili zasadzkę w zaroślach koło młyna. Zginęło wówczas 33 zaciężnych żołnierzy.
Najazd szwedzki w latach 1655 - 1660 przyniósł wsi zniszczenia, zaraza zdziesiątkowała ludność, wiele gospodarstw spłonęło, ziemia odłogowała. Zmniejszenie liczby ludności spowodowało likwidację parafii w Chrząstowie. Barkowo wraz z Chrząstowem weszło w skład dużej parafii człuchowskiej – stan ten trwał, aż do 1873 roku, kiedy to przywrócono samodzielny wikariat w Chrząstowie w skład którego weszło także Barkowo.
W Barkowie było dużo protestantów, dlatego też w 1892 roku utworzono tu samodzielny wikariat protestancki, a w 1902 roku parafię - pastorem został Hoehne. Parafia ta liczyła w okresie międzywojennym około 180 wiernych. Od 1917 roku istniały we wsi dwa kościoły - katolicki ryglowy i protestancki murowany. W czasie działań wojennych w lutym 1945 roku katolicki kościół spłonął. Protestancki po poświęceniu w lipcu 1946 roku przystosowano do potrzeb liturgii katolickiej i stał się filią Chrząstowa.
Przez wiele lat, aż do wybudowania kościoła obrządku grekokatolickiego w Człuchowie w 1994 r. odprawiano tu nabożeństwa dla wyznawców tego obrządku.
Najwcześniejsze zapiski o szkole pochodzą z roku 1779, lecz pierwszy budynek wybudowano dopiero w 1821 roku, a następny w 1874 r. W sierpniu 1939 roku koncentrowały się tu oddziały armii niemieckiej do ataku na polskie Pomorze. W czasie II wojny światowej przebywali w Barkowie Polacy na przymusowych robotach w gospodarstwach rolnych.
Zródło: Adam Kisielowski - Z historycznej przeszłości wybranych miejscowosci Gminy Człuchów
